ආදරේ කලුයි!!! ඔව්, ඒක කලුම කළු පාටයි.
දැන් බලන්න එපා පුදුම වෙලා මොකද්ද මේ හරුපේ
කියල.
මම එහෙම කියන්න එක හේතුවක් තියෙනවා. මොකද
ආදරේ විටෙක සුන්දරයි, විටෙක දුකක්, තවත් විටෙක ත්‍රාසජනකයි, විටෙක
අරුමයි, තවත් විටෙක ඒක කවියක් වගේ, තවත් වෙලාවකට කෙටි කතාවක් වගේ...............
ඉතිං
ඔය එක එක හැගීම් එක එක වර්ණයන්ට සමාන කරොත්, අන්තිමට ඒවායේ සම්ප්‍රයුක්තය කලුයි. පාට පෙට්ටියක තියෙන පාට ඔක්කොම එකට
ගාල බලන්න. අන්තිමට හැදෙන්නේ කලු පාට කියල ඔබට වැටහේවී. අන්න ඒ නිසාවෙන් තමයි මම කිව්වේ
ආදරේ කලුයි කියල.
මොන දේ කරත් ආදරේ එක්ක තියෙන බැඳීම්,
විශේෂයෙන්ම වේදනාත්මක මතකයන් අපිට අමතක කරන්න බැහැ
කවදාවත්. කවුරු කොහොම මොනවා කිව්වත්,පුහුදුන්
මනසක් තියෙන කෙනෙක්ට කවදාවත් ඕක අමතක කරන්න බෑ. අමතක කරා වගේ ඉන්න පුළුවන් උනාට.
සමහර විටෙක ඒක ගීත නාදයක් වෙන්න පුළුවන්,
සුවඳක් වෙන්න පුළුවන්, චිත්‍රයක් හෝ වෙනයම් දර්ශනයක් වෙන්න පුළුවන්. මේ
ඕනෑම දෙයකට පුළුවන් අපි යටපත් කරන් තියාගෙන ඉන්න හැගීම් නැවත මතක් කරන්න. ඕනෑම කෙනෙක්ව
නොමරා මරන්න විරහ වේදනාවට පුළුවන් බව අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැ නේ. ඒ වෙලාවට ජීවිතේ
දැනෙන හිස් බව,පාළුව, කෙනෙක්ව සියදිවි හානි කරගන්න තත්වයට පවා පත් කරන්න පුළුවන් බවත් රහසක්
නෙවෙයි.
අමතක කරන්න බැරි උනත්, ජීවිතේ අපිට අපි ආස කරන හැමදේම ලැබෙන්නේ නෑ කියන
එක තේරුම් ගත්තොත් අපිට අපේ දුක යම් තාක් දුරකට පාලනය කරගන්න පුළුවන්. කලක් අපේම වෙලා
තිබ්බ දෙයක් තව කාලෙක අපිට පිටස්තර යැයි දකිනා විට දැනෙන සිතුවිලි සමුදායක් මම පද පේලි
ගොන්නක සිරකරා....
පිටස්තර හදවත
තරුද නිහඬය, සඳු ද සැඟවී
අඳුරු උණුහුම විඳගනු කෙලෙස
හිරුගෙන් වත් දැන් යදිමි සිසිලස
නෙතු පියන් වත් නොදත් මේ දුක
කීරි ගැහෙනා හඬින් වියැකුණ
තනිව සසරේ අතරමං සිත
පියා නෙතුපිය යදින්නට වත්
අහස් කුස නැත පැතුම් පොදි තව
එකෝමත් එක තවත් දවසෙක
අහස කුස ඉම පෙනෙන නොපෙනෙන
තරම් උසකට මැව් සිහින කඳු
සබඳ නුඹහට සිහිවෙද නොවෙද...............???
No comments:
Post a Comment